De Tijd Voor Mij-werking van Femma Wereldvrouwen bestaat uit coaches en sprekers die aan democratische prijzen workshops aanbieden aan vrouwen in kwetsbare posities. Deze vrouwen komen via verschillende organisaties in contact met Femma Wereldvrouwen. Dit kunnen lokale vzw's zijn, opvangcentra, buurthuizen of bijvoorbeeld gevangenissen. De workshops gaan van levensvaardigheden tot stijladvies, kookcursussen en naai-ateliers. Wij waren te gast op zo’n naaicursus.
Het is een zonnige dinsdagochtend. Dienstencentrum Den Abeel in Mechelen bruist van het gezellig samenzijn. We zijn te gast bij het naai-atelier, waar zeven enthousiaste dames genieten van elkaars gezelschap. Er is warme koffie, thee en speculoos. Op de naaimachines blinkt een sticker van Tijd voor Mij en op de werktafel prijken kleurrijke lapjes stof. De groep wordt vakkundig geleid door Sissi, die al verschillende jaren naailessen geeft en de dames met heel veel warmte begeleidt. Wanneer Heidi haar vraagt om iets opnieuw uit te leggen, luidt het antwoord dan ook: ‘met heel veel plezier’.
De naaiende judoka
De dames vormen een hechte groep, maar ze kwamen elk op een andere manier bij Tijd Voor Mij terecht. Mariette steekt van wal. ‘Ik heb samen met mijn man een judoschool gehad. Hij was de leraar en ik deed de administratie, maar pas op, hé: ik heb zelf ook een bruine gordel!’, lacht ze. ‘Toen kreeg ik borstkanker, en zat ik veel thuis. Na mijn chemotherapie wilde ik terug het contact opzoeken met andere mensen, en zo heb ik deze fijne groep mensen leren kennen.’
Ellen van Femma Wereldvrouwen brengt een stapel naaiboeken binnen. Zij staat in voor de Tijd voor mij-werking: ‘We willen vrouwen in socio-economische kwetsbare posities tijd voor zichzelf geven op een laagdrempelige manier. We organiseren workshops, en luisteren hiervoor naar de vrouwen zelf. Wat hebben zij nodig? Zo werken we vandaag twee nieuwe workshops uit. Eentje rond psychische kwetsbaarheid en eentje rond opvoeding. Dit zijn vaak de enige momenten in de week die deze vrouwen voor zichzelf hebben. Doordat we vaak met lesreeksen werken, ontstaat er een hele leuke dynamiek in de groep.’
We zijn allemaal mensen
Fatima had in haar straat opgevangen dat er in Den Abeel naailessen doorgingen. Daar reageerde ze meteen op, en ze nam ook de levendige Hanane mee op sleeptouw. ‘Ik ben hier dankzij Fatima’, zegt ze met een warme glimlach. Hanane brengt leven in de brouwerij. Ze pakt een lapje azuurblauwe stof en maakt er een diadeem van kattenoortjes van, die ze gekscherend op haar hoofddoek zet.
Al snel heeft Hanane het over haar buurman, die op mannen valt, en waarmee ze erg goed bevriend is. ‘Soms word ik daarop aangesproken door mensen uit mijn gemeenschap. Dan zeggen ze mij verwijtend dat ons geloof het niet goedkeurt dat we met LHBT-personen omgaan.’ Ze rolt met haar ogen. ‘Maar ik trek mij daar niets van aan. In de zomer zaten we vaak uren buiten te kletsen, en tegen de avond staken we de lampionnetjes in onze stadstuintjes aan. We zijn tenslotte allemaal mensen, hé.’
In de mode
Irma zit aan haar naaimachine geconcentreerd te werken aan een klokrok. Ze kwam al regelmatig langs in Den Abeel, en vernam daar dat er naailessen doorgingen op dinsdagochtend. Daar tekende ze meteen op in. Irma houdt trouwens ook van haken en breien. Ze wijst fier naar haar mooie turkooizen debardeur. ‘Kijk eens, dat heb ik zelf gemaakt! En dat is nu fel in de mode, hé!’
Allemaal uitgenodigd op de bruiloft
Terwijl Irma Betul onder haar vleugels neemt, geniet Mariette duidelijk van de groepsdynamiek. ‘Het mooiste dat we tot nu toe hebben gedaan, is Paulina helpen met de suitekleding voor het trouwfeest van haar nicht.’ Paulina kijkt op met haar grote donkere ogen. ‘Ja, het trouwfeest was al verschillende keren uitgesteld omwille van de Coronamaatregelen. Nu plots was er een nieuwe datum, en moest ik snel suitekleding maken’, beaamt ze. Paulina’s nicht trouwt binnen twintig dagen. ‘Dat zijn nog maar twee naaisessies!’, rekent Mariette uit. ‘Maar we brengen dat wel in orde’, zegt ze vastberaden.
Hanane laat me de prachtige stoffen voor de suitekleding zien. ‘Die kan je vinden in de Afrikaanse winkels in Antwerpen’, vertelt ze me enthousiast. ‘Kijk, ik ga een hemd maken voor mijn man.’ Hanane toont me een wit hemd dat ze gaat opfleuren met de kleurrijke Afrikaanse stoffen. ‘Zo is hij assorti met de kleding van het gelukkige paar’, glundert ze. Waarop Irma vol enthousiasme uitroept: ‘Ah ja, we zijn allemaal uitgenodigd op de bruiloft!’
