Onbetaald werk, onterecht pensioen

Het voelt zo oneerlijk… Elke maand komt er bij mijn mama een miezerig pensioentje binnen omdat ze zogezegd niet gewerkt heeft. De prijs die ze nog steeds moet betalen omdat ze thuis is gebleven om mezelf, mijn broers en mijn zus groot te brengen. Op latere leeftijd kwam daar nog de zorg voor haar beide ouders bij. Ze droeg mijn wereld op haar schouders. Maar een scheiding en enkele jaren later blijkt dat ze er niets voor terugkrijgt. Of ja, een habbekrats want ze heeft volgens onze maatschappij nooit ‘echt’ gewerkt. 

Ze is niet alleen, mijn mama. Zoals zij, zijn er zovele vrouwen die jarenlang hard werkten voor hun gezin, ouders, schoonouders, gemeenschap… en die op het einde van de rit financieel in de kou blijven staan. Niet enkel in België, maar overal ter wereld. 

Zo ‘vieren’ ze vandaag in Oostenrijk unequal pension day, de dag van de ongelijke pensioenen. Welja, vieren is misschien het verkeerde woord; ze staan stil bij de pensioenkloof. Want op 6 augustus hebben de mannen al evenveel pensioen als vrouwen pas aan het einde van het jaar. De Oostenrijkse vrouwen krijgen gemiddeld 1.378 euro pensioen per maand, terwijl mannen 2.300 euro krijgen. Een verschil van 40,1%! 

In België bedraagt de pensioenkloof gelukkig ‘maar’ 26%. We doen het in ons landje dus een heel pak beter dan onze Oostenrijkse vrienden. Dat verschil hebben we te danken aan een reeks aan maatregelen zoals het minimumpensioen en gelijkgestelde periodes zoals ouderschapsverlof en erkende werkloosheid. Zonder deze maatregelen zouden de Belgische vrouwen het zelfs slechter doen dan hun Oostenrijkse tegenhangers. 

Die maatregelen zijn een goed begin, maar er is nog veel werk aan de winkel. Vrouwen zoals mijn moeder, die jarenlang hun gezin hebben verzorgd en hun ouders hebben bijgestaan, verdienen meer dan een schamel pensioen. Het werk dat ze thuis hebben verricht, is minstens zo waardevol als betaald werk buiten de deur op de arbeidsmarkt.

We zijn er nog niet. De zorg voor de kinderen, ouders en gemeenschappen verdient nog steeds meer erkenning en waardering. Zorgen is immers onmisbare arbeid, en dit waardevolle werk verdient een rechtvaardig pensioen! Alleen zo kunnen we ervoor zorgen dat geen enkele vrouw, zoals mijn moeder, ooit nog in de kou blijft staan.