Workshop rond rouw
“We leerden dat we vooral nood hebben aan samenzijn.”
Toen Tijd Voor Mij coach Evy Hutsebaut een workshop rond rouw opzette, kreeg ze al meteen een aanvraag van buurtplek De Serre in Gent. Op 9 september ging daar de eerste workshop rond verliesverwerking door. Lia Lanckman van organisatie De Zuidpoort vertelt wat deze workshop voor de buurtplek betekende.
Een plek voor verdriet
Lia Lanckman: ‘Buurtplek De Serre in de buurt Nieuw Gent is een open plek waar iedereen welkom is. Deze ontmoetingsplek wordt ingevuld door vier organisaties: KAA Gent Foundation, De Zuidpoort, Campus Atelier en Aanloophuis Poco Loco. Vanuit De Zuidpoort werken wij vaak samen met Femma. Toen we op korte tijd een aantal vaste vrijwilligers/bezoekers verloren die ons nauw aan het hart liggen, vroegen we vanuit De Serre aan Femma of we de workshop rond rouw van de Tijd Voor Mij-werking konden volgen.’
‘We merkten immers hoe moeilijk we het vonden om dat verdriet een plek te geven. Voor de medewerkers en vrijwilligers kwam daar ook nog bij dat zij de balans moesten zoeken tussen enerzijds hun eigen verdriet en anderzijds er zijn voor de ander en hen steunen in hun rouwproces.’
Rouwhoekje
‘Er hebben twaalf mensen deelgenomen aan de workshop en het was een heel gemengde groep: er waren zowel medewerkers, bezoekers als vrijwilligers, en zelfs een buurtbewoner. Na afloop vroeg iedereen of ze nog een tweede keer konden samenkomen. We voelen dat we er nog niet klaar mee zijn, dat er nog zoveel meer te zeggen valt. Ondertussen hebben een aantal vrijwilligers alvast voorgesteld om een rouwhoekje in te richten.’
Handvatten voor verlies
‘De workshop zelf was heel praktisch gericht. Eerst gaf Evy een korte inleiding over wat rouw is. Ze haalde daarbij aan dat we niet enkel rouwen om het overlijden van iemand, maar ook om andere dingen, zoals het verliezen van een huis, persoonlijk contact dat niet goed verloopt, een job die je maar niet vindt…’
‘Daarna kregen we meteen praktische handvatten aangereikt en werd er ruimte gemaakt voor mensen die hun verhaal wilden vertellen. En als je niets wilde delen, was dat ook oké. We stonden stil bij vragen als ‘wat is rouw’, ‘wat betekent rouw voor mij’, ‘hoe rouwen anderen’, ’hoe kan ik rouw een plek geven’… Het was een zeer positieve ervaring. Het voelde heel veilig om over rouw na te denken en te praten.’
Opnieuw verdriet, andere gesprekken
‘De vorming had plaats op een maandag, en op dinsdag kregen we het slechte nieuws dat nog een van onze vrijwilligers overleden was. Dat kwam heel hard aan, We hadden net zitten praten over verlies, en nog geen 24 uur later was er weer dat verdriet. Op dat moment merkten we dat mensen teruggrepen naar de workshop, naar wat ze daar geleerd hadden. De gesprekken verliepen anders. Evy had ons uitgelegd dat we niet ‘sterk’ moeten zijn, dat we vooral nood hebben aan bij elkaar zijn. Dus zochten we elkaar op.’
Koffie en troost
‘Tijdens de vorming viel het mij heel erg op dat ik mezelf weinig ruimte geef om te rouwen. Ik focus vooral op hoe ik voor anderen een luisterend oor kan zijn. Mijn collega’s ervaren dat ook. We weten niet hoe we kunnen rouwen omdat we bezig zijn met hoe we er voor anderen kunnen zijn.’
‘Al deze gebeurtenissen zijn erg recent: je voelt dat het verdriet hier nog in de lucht hangt. Maar we zoeken steun en verbinding bij elkaar. Deze plek zelf biedt ook troost: we weten dat we altijd naar De Serre kunnen gaan voor een kop koffie en dat er hier altijd mensen zijn. Dat helpt.’