Stéphanie (35): “Een vrouw was volgens hem verantwoordelijk voor het huishouden, het eten én de kinderen”

“Ik vond het heel moeilijk om uit mijn ‘rol’ als vrouw te kruipen bij mijn man. En dan vooral wanneer mijn schoonfamilie er was. Kwamen ze eens eten, deed ik alles: ik bedacht het menu, ik deed de boodschappen, ik maakte het eten, ik poetste en ruimde het huis op, ik dekte de tafel. Was iedereen klaar met eten stond ik als eerste op om af te ruimen, gevolgd door mijn schoonzus en haar jongvolwassen dochter. Afwassen, afdrogen, wegzetten, weer schoonmaken, … Ik vond het altijd vermoeiend zo’n familiebezoek.”

“Wat mijn man die avond dan deed? Wijn inschenken, of andere drankjes. Of als we eens een barbecue deden, zou hij het vlees grillen. Zo stereotiep vond ik dat allemaal. En zo ongelijk verdeeld.”

De rol van de vrouw

“Maar dat werd van me verwacht. Want een vrouw, die was volgens hem verantwoordelijk voor het huishouden, het eten én de kinderen. De toekomstige kinderen dan, want die hadden we (gelukkig) nog niet. En ja, dat wij als vrouwen nu ook vaak voltijds werken, dat ‘is nu eenmaal zo’. ‘Dat is de rol van een vrouw’, zei hij tegen me. Toen ik hem eens vroeg wat de rol van mannen dan was vandaag, zei hij dat die was om de vrouw te beschermen. Tegen wat precies weet ik niet, want in al die tijd dat ik met hem getrouwd was, ben ik nooit een beer tegengekomen in het wild of een ander luikend gevaar waar hij zijn mannelijkheid op af moest vuren.”

“Mijn (ondertussen ex-)man zal ik niet kunnen veranderen. Ik hoop voor hem dat hij een vrouw heeft gevonden die wel plezier beleeft in deze voorgeschreven rol. Maar wat ik wél kan veranderen is mijn filter bij het ontmoeten van een nieuwe man.”

Deze getuigenis is anoniem, de naam Stéphanie wordt als schuilnaam gebruikt.