Shannah (36): "Hoe vaker ik goedbedoelde raad kreeg, hoe slechter ik me voelde"

Van groene sapjes, peperdure huidcrèmes en yoga-retreats tot vaginale stoomsessies. Om voor jezelf te zorgen moet je vandaag je portemonnee opendoen. En er liefst ook nog even een fotootje van maken voor Instagram. Waar zelfzorg eigenlijk bedoeld is voor een betere fysieke en mentale gezondheid, kan het vandaag net stress en zelfkritiek meebrengen. Want door dagelijks geconfronteerd te worden met hoe miljoenen anderen voor zichzelf aan het zorgen zijn, krijgen wij (weer) het gevoel dat we het niet goed genoeg doen. Hoe goed is zelfzorg nog voor je, als je er vandaag een extra portie stress bijkrijgt? En zorgen we hier werkelijk voor onszelf? Of eerder voor de booming zelfzorgindustrie? 

 

‘Je moet écht met yoga starten’, zei iemand me nog maar eens toen ik met een burn-out thuis zat, ‘je gaat je pakken beter voelen.’ Maar yoga lukte me niet op dat moment. En hoe vaker ik die (goedbedoelde) raad kreeg, hoe slechter ik me eigenlijk voelde. 

 

Ik voelde me sowieso al rot. Een nietsnut, omdat ik gefaald had op werkvlak. Een verrader, omdat ik mijn team in de steek liet. Maar het overheersende gevoel was een enorm, altijd aanwezig schuldgevoel, voor al het extra werk waarmee ik mijn collega’s opzadelde. En nu ik die goede raad van mijn vrienden ook in de wind sloeg, voelde ik me nóg schuldiger. Blijkbaar wílde ik dus helemaal niet voor mezelf zorgen. 

 

Na talloze sessies bij de therapeut, eindeloze wandelingen in de natuur, heel veel alleen-tijd, en verschillende podcasts en boeken verslonden te hebben, ging het licht langzaam weer aan. En toen snapte ik het: ik was in mijn lichaam gekropen, en had gevoeld wat ik nodig had om mezelf beter te voelen. En dat was op dat moment geen yoga. Maar wel rust, slaap, tijd voor mezelf en vooral heel veel zelfliefde. Dat was het soort zelfzorg waar ik nood aan had.