Liesje (43): "Het hoeft niet allemaal perfect te zijn"

 

Liesje Berteloot (43 jaar) is groepscoach bij Femma. Ze woont met haar man en drie kinderen (een zoon van 17 en twee dochters van 13 en 11) in Zarren, een deelgemeente van Kortemark. Haar man heeft een landbouwbedrijf met vleesrunderen.

 

Liesje: `Omdat mijn man dag en nacht instaat voor de runderen van ons bedrijf, komt het huishouden voornamelijk bij mij terecht. Maar onze kinderen steken zowel op de boerderij als in het huishouden mee de handen uit te mouwen. Mijn man heeft een erg hechte band met de kinderen. Ze brengen veel tijd samen door en tijdens de vakanties lopen ze met hem mee. We hebben onze kinderen nooit naar de buitenschoolse opvang moeten brengen. Vanaf het moment dat ze konden lopen, hielpen ze mee op de boerderij. In het begin waren dat kleine dingen zoals een kraantje openzetten, en uiteraard ging het werk toen wat trager. Maar nu ze groter zijn, heeft mijn man er echt goede helpers aan. Ze helpen met het openen en sluiten van de poorten, oogsten mee aardappelen ... Soms zuchten ze wel eens, maar meestal vinden ze het leuk. Ik hoor hen vaak lachen tijdens het werk.´

 

´Doordat onze kinderen het al van jongs af aan gewend zijn om mee te werken, hebben ze dat in het huishouden ook altijd spontaan gedaan. Daar werd eenvoudigweg hetzelfde principe toegepast: iedereen werkt mee. Wanneer ze van school komen, ruimen ze op en stofzuigen ze. Als ik op dat moment nog niet thuis ben, sturen ze me een berichtje: wat eten we vandaag? Dat vragen ze zodat ze al met de voorbereidingen kunnen beginnen. Ook andere taken nemen ze vaak spontaan op: als de droogkast klaar is, vouwen ze de kleren op. Soms zien ze het werk zelf, soms vraag ik hen om iets te doen. Grondig schoonmaken is wel iets waar ik de leiding over neem, en ook het denkwerk ligt volledig bij mij.´

 

`Mijn huishouden is verre van perfect, maar dat heb ik losgelaten. Dan trek ik een kast open en denk ik: ach ja, de handdoeken liggen er tenminste in. Loslaten dat het perfect moet zijn, is voor mij de grootste hulp geweest. Kinderen zullen niet onthouden dat hun ouderlijk huis er piekfijn bij lag, maar ze zullen zich wel herinneren dat hun moeder altijd gestrest of net ontspannen was. Bovendien moeten kinderen de kans krijgen om te oefenen – ze kunnen niet van de eerste keer huishoudelijke taken netjes en perfect uitvoeren. Ik heb ooit bij een vrijwilligster een spreuk aan de muur gezien die iets zei in de zin van `Het is hier proper genoeg om gezond te zijn, en vuil genoeg om gelukkig te zijn´. Dat vind ik een goede ingesteldheid.´