Kruimelpad
- Home
- Alle Artikels
- Waarom iedereen vakantie verdient
Waarom iedereen vakantie verdient
Flora Joossens is teamcoach voor thema-expertise bij Iedereen Verdient Vakantie. De organisatie bestaat al twintig jaar en kadert in het sociale luik van toerisme Vlaanderen. Voor haar is het duidelijk: vakantie is een basisrecht.
Wat doen jullie precies bij Iedereen Verdient Vakantie?
Flora Joossens: ‘Iedereen Verdient Vakantie is eigenlijk een sociaal vakantienetwerk. Wij faciliteren sociale vakanties en brengen verschillende mensen samen. We werken met zo’n 600 partners in de toeristische sector, denk maar aan Floreal, Vayamundo en dergelijke. Die geven vrijwillig korting. Soms gaat het om een korting van 30 procent, maar sommige hotels geven bijvoorbeeld een korting van 65 procent. Daar zijn dus geen subsidies aan gelinkt: het gaat hier echt om een vrijwillig engagement. Wij waken erover dat de mensen die bij ons aankloppen ook echt gewoon een normale vakantie krijgen, maar dan aan een sociaal tarief. Daar tekenen de partners uit de toeristische sector ook een engagement voor. Daarnaast werken wij ook met 1800 sociale partners en lokale organisaties. Wij zijn als het ware de schakel tussen de toeristische partners en de sociale initiatieven.’
Over financiële beperkingen bestaan vaak sterke waardeoordelen. Hoe gaan jullie daarmee om?
‘Wij gaan actief vooroordelen tegen door vormingen aan te bieden over vooroordelen. Het komt soms voor dat het horecapersoneel een familie ziet binnenwandelen voor een sociaal tarief met de laatste nieuwe gsm of met een BMW. Dan wordt er wel al eens geoordeeld. Terwijl die gsm ook van het werk kan zijn, of de BMW kan geleend kan zijn van een familielid. Naast vormingen organiseren wij hiervoor ook ontmoetingstafels, waar onze partners kunnen leren van elkaar.’
Wat betekent vakantie voor mensen in armoede?
‘Sommigen onder hen zijn nog nooit op vakantie geweest. Die hebben geen reiskoffer of hebben zelfs nog nooit de trein genomen. Zo zie je dat het niet alleen over financiële drempels gaat, maar ook over praktische. Vaak maken onze gebruikers dan ook een groeicurve mee. Ze doen dan eerst een daguitstap in groep, en dan eentje alleen. Wat later kunnen ze dan deelnemen aan een groepsvakantie van meerdere dagen. We zien mensen daar echt in groeien.’
Over geld spreken doen we niet graag. Over een gebrek aan geld nog veel minder. Hoezeer speelt schaamte een rol bij mensen die een beroep doen op jullie diensten?
‘Mensen in armoede denken vaak niet aan vakantie. Ze schamen zich inderdaad voor hun situatie of vinden dat ze geen vrije tijd of vakantie verdienen. Maar voor ons is vakantie een basisrecht. Spijtig genoeg merken we dat dat voor steeds meer mensen een luxe aan het worden is. Maar wanneer mensen er niet eens tussenuit kunnen, gaat dat wel enorm wegen op de maatschappij. Zeker mensen die in armoede leven, krijgen met permanente stress te maken. Dan heb je echt wel eens een herbronningsmoment nodig. En niet te vergeten: door die reizen breken mensen uit hun isolement.
Want armoede isoleert wel degelijk: je hebt geen tijd of middelen om sociale contacten te onderhouden. Of je bent beschaamd voor je situatie en dat zet een rem op je sociale contacten. Door dat sociale contact leren mensen ook nieuwe vaardigheden.’
Mensen in schuldbemiddeling komen ook in aanmerking voor jullie daguitstapjes en vakanties. Zijn er geen vooroordelen van anderen wanneer zij op vakantie gaan?
‘We merken inderdaad dat er toch nog vaak vooroordelen zijn. Wij zetten daarom ook sterk in op die bewustmaking. Akkoord, op vakantie gaan is geen oplossing, maar het is wel een moment waarop je even afstand kan nemen van die schuldenberg. Studies tonen trouwens ook aan dat mensen veel vaker de juiste stappen zetten om aan hun situatie te werken, als zich eens hebben kunnen ontspannen. Vrije tijd komt spijtig genoeg vaak op de laatste plaats bij mensen met financiële uitdagingen. Maar door dat altijd op de laatste plaats zetten, gaat je mentale welzijn erop achteruit. Iedereen heeft eens nood aan ontspanning en vakantie. Mensen in armoede of schulden misschien nog wel het meest.’