Sarah Decoster
-
13/02/2025
Op 13 februari sloten wij samen met andere vrouwenorganisaties aan bij de actie van het gemeenschappelijk vakbondsfront. Hiermee drukken wij onze verontwaardiging uit over het regeerakkoord. Een akkoord met een focus op besparingen, ‘activeren’ en langer werken. Een akkoord met weinig mededogen voor mensen die langdurig ziek zijn of werkloos. Een akkoord dat geen rekening houdt met het vele onbetaalde werk (zorg en huishouden) dat grotendeels door vrouwen wordt verricht
Meer dan de helft van alle werk is onbetaald. Deze kerneconomie is essentieel voor het welzijn van de mens én de voorwaarde om te kunnen deelnemen aan betaalde arbeid. Vrouwen doen het meeste van dit onbetaalde werk: maar liefst 68.2% van al hun werk is onbetaald. Bij mannen is dit 45,7%.
Vrouwen werken (betaald) veel meer deeltijds dan mannen (respectievelijk 40% en 10%). Er zijn drie grote redenen hiervoor:
- Veel vrouwen dragen nog steeds de hoofdverantwoordelijkheid voor zorg en huishouden.
- Veel vrouwen werken in zware en/of precaire jobs die ze geen 38u per week kunnen volhouden (en dit een loopbaan lang).
- Veel vrouwen werken in sectoren waar deeltijdse contracten de norm zijn.
Deze realiteiten tasten hun welvaart en welzijn aan:
- Vrouwen verdienen minder, maken minder carrière en krijgen daardoor later ook een veel kleiner pensioen. Dit heeft verregaande gevolgen voor hun financiële onafhankelijkheid. De loonkloof met mannen (ongecorrigeerd voor deeltijdse arbeid) is 19,9%.
- De pensioenkloof voor het wettelijk pensioen is nog groter dan de loonkloof: ze loopt op tot bijna 50% (overlevings- en echtscheidingspensioen niet meegerekend). Ook in de aanvullende pensioenen is er een kloof van maar liefst 50%.
- Vrouwen zijn veel vaker dan mannen langdurig ziek. 59% van alle mensen in invaliditeit, is vrouw. Bij invaliditeit door burn-out of depressie is dit 68% van de gevallen.
De maatregelen in het regeerakkoord op het gebied van werk en ziekte, dreigen het leven van vele vrouwen (nog) moeilijker te maken en de combinatie van werk-zorg-huishouden nog moeilijker.
- De beschermende wetgeving rond arbeidstijd wordt sterk uitgehold. Het afschaffen van de 38-uren werkweek, de minimale dagelijkse arbeidstijd, het verbod op zondagswerk, nachtwerk en arbeid op feestdagen is geen goede zaak. Het maakt de arbeidspositie van veel vrouwen nog precairder.
- Ook de verstrengde toegang tot een leefbaar wettelijk pensioen heeft een negatieve impact: alleen loopbaanjaren met minstens 156 gewerkte dagen (minimum 3 dagen per week) tellen mee voor de berekening van je pensioen. Voor deeltijdse werknemers betekent dit minder pensioen en langer werken. Daarnaast tellen sommige gelijkgestelde periodes (oa landingsbanen) veel minder mee.
- Voor een ‘gezonde’ combinatie van werk en gezin worden de bestaande kindverloven omgevormd tot een ‘familiekrediet’ per kind. Of dit krediet uitgebreid en toegankelijker wordt, valt nog af te wachten. Het akkoord spreekt van een ‘harmonisering’ en ‘vereenvoudiging’.
Zolang onze beleidsmakers het vele onbetaalde werk negeren (het regeerakkoord rept er met geen woord over) blijft het streven naar gelijkheid tussen vrouwen en mannen een loze belofte. Dit beleid maakt het leven voor vele vrouwen (en hun gezinnen) alleen maar moeilijker. En nee, dit hebben ze niet aan zichzelf te danken.
Onderschreven door
Femma, Furia, Ella, Zij-Kant, Vrouwenraad, Sophia, Zelle, Wereldvrouwenmars, Collectief 8 maars
