De lange vrijdag
Is staken niet enkel voor een betaalde job? Als laatste redmiddel om je werkgever te laten voelen dat het menens is? Niet per se. Staken kan je ook doen om meer appreciatie voor onbetaalde arbeid af te dwingen. In 1975 deden de IJslandse vrouwen het ons al voor. Op vrijdag 24 oktober legden ze namelijk massaal het (onbetaalde en onderbetaalde) werk neer.
Zo’n 90 procent van alle IJslandse vrouwen nam deel aan de staking, waardoor werknemers met de handen in het haard zaten. Vaders brachten noodgedwongen hun kinderen mee naar kantoor en worstjes waren uitverkocht in de winkel die dag. Kunst-en vliegwerk van radeloze vaders.
Het resultaat mocht er zijn. Het jaar daarop kregen de IJslandse vrouwen bij wet gelijk loon voor gelijk werk. Vandaag prijkt IJsland nog steeds helemaal bovenaan de gendergelijkheidsindex van het World Economic Forum en zijn IJslandse mannen sterk betrokken in het huishouden en de opvoeding van de kinderen. Zo maakten de vrouwen van IJsland hun onzichtbare werk zichtbaar. En het werkte! (Pun intended)
Vakbondszusters
Staken toont duidelijk je ongenoegen over je werkomstandigheden. Vaak is staken het laatste redmiddel van de vakbonden om betere werkomstandigheden te eisen. Vaak heeft de werknemer eerder al laten merken dat die niet tevreden is met hoe de dingen lopen op het werk.
Bij onbetaald werk is het eigenlijk niet anders. Hoe vaak heb je als vrouw al ettelijke malen aan partner, broer, en collega’s gevraagd of die hun vuile afwas alsjeblieft meteen in het afwasmachine willen zetten. Of dat ze de kinderen van school willen halen, of zelf eens de afspraken met schoolkameraadjes van je jongste dochter voor hun rekening willen nemen. Vaak tevergeefs. Wel dan, wie niet horen wil, moet maar voelen.
R-E-S-P-E-C-T
In driekwart van de gevallen zorgen stakingen voor betere werkomstandigheden, zo blijkt uit de Europese bedrijvenenquête van Eurofound. Denk niet dat jij geen werkgever hebt. Je staat ten dienste van de maatschappij. Want als jij het werk neerlegt, dan staat die maatschappij stil. Je bent dus onontbeerlijk. En vanuit die positie sta je übersterk om meer respect voor je onbetaalde werk te eisen. De maatschappij is je werkgever, je medevrouwen zijn je vakbondszusters.
Staak dus op 8 maart mee. De vrouwen in IJsland slaagden glansrijk in hun opzet, en bij ons zal dat niet anders zijn. Door te staken geef je een krachtig signaal en toon je je ongenoegen over je werkomstandigheden. Wedden dat er ineens heel wat meer respect voor je werk zal ontstaan?
