Les Mam’s de l’espoir geven hoop aan mama’s, kinderen en daklozen in Brussel

Zijn er soms vrouwen die jullie moeten ‘overtuigen’ om die tijd voor zichzelf te nemen?  

Nisrine: ‘Zeker, wij zien soms vrouwen die om allerlei redenen niet aan zichzelf kunnen of durven denken. Zo kwam er eens een jonge vrouw naar onze workshop over ‘geluk in je getrouwd leven’. Ze is getrouwd, met kinderen. Maar ze was heel ongelukkig in haar leven en haar relatie. Ze had een strikte en controlerende familie en man. Ze had eigenlijk geen vrijheid. Na de workshop raakten we aan de praat. Ze bleef naar onze activiteiten komen, en beetje bij beetje hielp ik haar wat zelfstandiger te worden. Ze kon bijvoorbeeld zelf geen overschrijvingen doen in het begin. Vandaag heeft ze haar studies hervat, en kan ze voor het eerst ook een beetje voor zichzelf leven. Dat doet haar enorm plezier, zegt ze. En ons ook.’ 

Wat voor activiteiten doen jullie vandaag allemaal?  

Aisha: ‘We organiseren activiteiten die we waardevol vinden voor de gemeenschap, maar waarvan we ook weten dat er vraag naar is, en waarmee we moeders met elkaar in contact brengen. Ontbijten, uitstappen, workshops rond verzorging en welzijn, ... Maar we zetten ons ook in voor de daklozen in Brussel. En dan is er nog onze huiswerkschool voor kinderen. Vandaag zijn we met z’n twaalven bij Les Mam’s. Elf vrouwen, en 1 jonge man. Yassine is 19 en studeert nog aan de universiteit, maar hij wilde graag meehelpen. Ik denk dat hij de sfeer in onze groep ook leuk vindt (lacht).’ 

Nisrine: ‘Er zijn ook twee belangrijke activiteiten die elk jaar terugkomen: de Ladies Night en ons weekendje weg. Ladies Night is een avond voor vrouwen, waar iedereen vrij is om te doen wat zij wilt. Lachen, dansen, zingen, eten, drinken, ... Iedereen is welkom. We nemen geen foto’s die avond, zodat iedereen zich compleet vrij kan voelen. Vorige Ladies Night werd er zelfs gehuild samen. Eén dame voelde zich zo goed omringd, dat ze de vrijheid voelde om haar moeilijk verhaal te delen. Het luchtte haar enorm op, zei ze achteraf.’ 

Touria: ‘Tijdens ons weekendje weg trekken we eropuit met een groep moeders en kinderen, die het niet al te breed hebben en nooit de kans hebben even uit Brussel weg te zijn. Zij betalen niks, wij betalen een deel met Les Mam’s, en we ontvangen hier ook subsidies voor van Stad Brussel. Vorig weekend waren we met 35 mensen. Mama’s en hun kinderen. Zij vinden dit echt fijn, en wij ook.’ 

Nisrine: ‘In het begin kwamen we twee keer per maand samen om voor daklozen te koken. De vzw Les Guidons du Coeur zorgde dan voor de verdeling van dat eten. Maar tijdens COVID ontstond er een nieuwe organisatie in onze wijk die eten maakt en uitdeelt aan daklozen: Chicagoback. Zij hebben de lokalen, de financiële middelen, het transport en de mensen en zij doen dat heel goed. Dus onze hulp was minder nodig. We maken nog steeds af en toe eten voor de daklozen, maar niet meer tweemaandelijks. Maar van elke activiteit die we organiseren, schenken we een derde van de opbrengst aan daklozenorganisaties in Brussel.’ 

(Lees verder onder de foto)

En dan is er nog de huiswerkschool. Kunnen jullie daar wat meer over vertellen?  

Aisha: ‘Er was veel vraag naar huiswerkhulp in onze wijk voor kinderen op een Nederlandstalige school. Hun ouders kunnen vaak geen Nederlands, en dan is het niet evident de kinderen te helpen met het huiswerk. In 2019 gingen we op zoek naar een lokaal om een huiswerkschool op te starten. Maar dat liep niet van een leien dakje. We zijn allen vrouwen met Marokkaanse roots. Wij hadden het gevoel dat mensen ons om daarom niet serieus namen.’

Nisrine: ‘In 2021 vonden we dan toch eindelijk een lokaal. En toen hebben we ook Nederlandstalige vrijwilligers aangenomen die de kinderen kunnen helpen. Sindsdien is de huiswerkschool twee keer per week geopend: op dinsdagen en donderdagen na school. Aisha en ik zijn altijd aanwezig om iedereen te ontvangen, en de organisatie in goede banen te leiden. De vrijwilligers helpen de kinderen. We betalen hen trouwens een vrijwilligersvergoeding, zodat zij ook gemotiveerd blijven om te komen.’ 

Aisha: ‘De school is een succes. Er is zelfs een wachtlijst. Maar we hebben niet genoeg vrijwilligers om nog meer kinderen aan te nemen. We begeleiden de kinderen van het eerste tot het zesde leerjaar. Per kind betaal je 100 euro per jaar. Velen vinden dat geen geld. Maar er zijn natuurlijk ouders die dat niet kunnen betalen. Dan helpen wij hen financieel. Ze betalen niet of minder. We vinden altijd wel een oplossing om hen te helpen.’ 

Naast Les Mam’s hebben jullie elk ook een druk leven vol verantwoordelijkheden. Waar vinden jullie de tijd voor jullie zelf?  

Aisha: ‘Het klopt dat de organisatie van Les Mam’s veel van ons vraagt. We houden van dit werk. Maar, we hebben thuis ook allen een familie waar we voor moeten zorgen. Touria die ontfermt zich bijvoorbeeld niet enkel over haar kinderen, maar ook haar kleinkinderen (lacht). En dan is ze nog met Les Mam’s bezig. Dus, ja het is veel werk. Vrouwen komen naar ons om tijd voor zichzelf te nemen, maar tegelijk hebben wij ook tijd voor onszelf nodig natuurlijk. Dat hebben we wel beseft de afgelopen tijd. En die tijd nemen we nu ook.’ 

Asma: ‘We kijken vandaag meer naar ons eigen energieniveau, en doen het dus een beetje rustiger aan. Wanneer we merken dat we zelf echt tijd voor onszelf nodig hebben, organiseren we wat minder activiteiten.’ 

Aisha: ‘Dan gaan we eens uiteten of zwemmen. Of gewoon alleen thuis blijven, dat doet ook deugd. Het is enkel door tijd voor onszelf te nemen, dat wij het beste van onszelf aan onze kinderen en onze families kunnen geven. Maar ook aan Les Mam’s. Dus soms is het niet erg om minder activiteiten te doen. Je moet niet énkel goed voor een ander willen doen, je moet ook goed doen voor jezelf. Dat heb ik geleerd.’ 

Wat zijn jullie plannen voor 2024?  

Asma: ‘Ondertussen bestaan we 6 jaar. En we zien dat Les Mam’s eigenlijk veel groter is geworden dan we zelf ooit voor ogen hadden. We organiseren veel, en op sommige activiteiten komen wel honderd vrouwen af. We doen dit met heel veel liefde, maar wij botsen vandaag een klein beetje tegen onze eigen grenzen. We hebben het gevoel dat we niet meer veel kunnen doorgroeien op dit moment met de mensen en middelen die we hebben. Ook is onze locatie momenteel niet meer ideaal. Voorheen was er veel beweging hier, omdat er een paar grote woonblokken staan. Maar die worden nu afgebroken, waardoor we minder mensen face to face zien. En dat is jammer, want zo zie je niet altijd even goed wat er leeft in de gemeenschap. We hopen dat we dit jaar een nieuw lokaal kunnen vinden, waar we weer meer in contact kunnen komen met mensen uit de buurt.’ 

In december 2023 ontvingen Les Mam's de l’espoir de 26ste emancipatieprijs van Voem vzw. De Brusselse groep werd bekroond in de categorie Gemeenschapsvorming. De prijs wordt sinds 1997 jaarlijks uitgereikt aan organisaties en individuen die zich belangeloos inzetten voor een solidaire, inclusieve en duurzame samenleving.