Een lijstje zonder einde
Met een grote rugzak en een nog grotere glimlach verschijnt Sigrid aan de rand van het bos aan Beerzelberg – een prachtig plekje natuur én het hoogste punt van de provincie Antwerpen. De Lubbeekse moeder van drie ging de afgelopen jaren door een zware periode, waarin ze zowel een burn-out als de ziekte van Lyme moest overwinnen. Nu staat ze er, sterker dan ooit, en dat heeft ze allemaal te danken aan het bos. Sigrid werkt sinds kort als relatiebeheerder bij het Vlaams Agentschap voor Natuur en Bos, en via haar coachings maakt ze jong en oud warm voor de natuur.
Vandaag straalt Sigrid rust en geluk uit, maar dat was niet altijd zo. Als werkende vrouw en moeder van drie zonen was haar leven druk-druk-druk. Een momentje voor zichzelf nemen deed ze nooit. ‘Ik werkte altijd. Wanneer ik thuiskwam van mijn job, begon ik aan mijn tweede shift: koken, poetsen, kinderen wegbrengen, … Mijn lijstje eindigde nooit’, zucht Sigrid. Gelukkig kon ze rekenen op haar man Manu, maar door zijn werkschema – hij werkt vaak ’s avonds en in het weekend - was plannen een taak op zich geworden.
Toen haar vader de diagnose Alzheimer kreeg, kwam de zorg bij Sigrids moeder terecht. Zijn overlijden in 2018 kwam als de zoveelste klap voor Sigrid en haar familie. Maar het rustiger aan dokwam niet in haar hoofd op. Sigrid ontfermde zich verder over haar moeder, haar gezin en bleef intussen voltijds werken.
‘Mijn lichaam trok aan de alarmbel’
In 2019 trok Sigrids lichaam plots aan de alarmbel. De jarenlange stress en belasting eisten hun tol. Sigrid besloot om haar gedachten te verzetten en een fijne avond met haar kinderen door te brengen op de kermis. Maar daar liep het mis. ‘Plots voelde ik dat ik moest plassen. Ik had het gevoel dat ik het niet kon ophouden, dat had ik nog nooit gehad. Iets later had ik hetzelfde gevoel en besloot ik om naar huis te gaan. Ik bracht mijn zonen naar de voetbal en ging verder met mijn avond. Toen ik de volgende ochtend wakker werd, voelde ik dat er iets niet klopte’, vertelt ze.
Ze meldde zich ziek op haar job, iets wat ze nog niet vaak eerder had gedaan. En op aanraden van een collega trok ze naar de dokter. Na enkele dagen voorgeschreven rust volgde een bloedafname en uiteindelijk ook een diagnose: Sigrid leed aan de ziekte van Lyme, een bacteriële infectie die je kan oplopen via een tekenbeet. ‘Ik ben ervan overtuigd dat stress mee aan de oorzaak lag van mijn ziekte. Door mijn verlaagde weerstand is de bacterie kunnen binnensluipen.’
Een bosbad vol emoties als eerste stap naar herstel
Sigrids herstel zou lang duren, vooral omdat haar lichaam niet goed reageerde op de antibioticakuur, en ze bleef kampen met de symptomen van haar ziekte. Omdat de dokters haar niet kon verderhelpen, zocht ze heil in alternatieve geneeswijzen. In volle coronatijden nam ze contact op met een burn-outcoach die ze kende via de school van haar kinderen. Sigrid was op dat moment bijna een jaar thuis.
Een maand na de start van haar begeleiding organiseerde haar coach een bosbadsessie. Bosbaden is een vorm van therapie die overgewaaid is uit Japan. Tijdens zo’n sessie worden deelnemers uitgenodigd om al hun zintuigen te gebruiken om het bos te ontdekken. Zo leren mensen terug te ontspannen en meer in het hier en nu te leven.
De emoties liepen die ochtend hoog op. Sigrid: ‘In mijn hoofd was ik nog steeds bezig met lijstjes afwerken: ik moest de kinderen wegbrengen, mijn spullen pakken, zorgen dat ik eerst nog geld kon afhalen. Ik was erg gespannen.’ Maar het bosbad bleek een keerpunt: ‘Ik werd erg emotioneel en begon te huilen. Ondanks dat ik al een hele tijd thuis was, besefte ik voor het eerst dat ik oververmoeid was en dat er iets moest veranderen. Zo kon het niet verder.’
Het werd de eerste stap naar Sigrids herstel. De sterke connectie met Moeder Natuur bracht haar naar een opleiding tot bosbadgids. Een opleiding die tien maanden duurde en waarbij ze samen met tien andere deelnemers een week doorbracht in de Ardeense natuur - afgesneden van de moderne wereld. Onverschrokken trok Sigrid het bos in: ‘Ik was niet bang om terug Lyme te krijgen. Mijn terugkeer naar het bos zie ik als een opgestoken middenvinger naar mijn ziekte: mij krijg je niet klein.’ Dankzij haar strijdvaardigheid vond Sigrid terug balans in haar leven.
Herboren tussen het groen
Ondertussen is Sigrid genezen van haar ziekte en dat heeft ze volgens haar te danken aan het bos: ‘Ik geloof echt in bosbaden. Onlangs sprak ik af met kennissen die ik een tijdje niet gezien had. Ze zeiden mij meteen dat ik straalde, dat ik herboren leek. Door het bos voel ik me beter dan ooit en van mijn ziekte voel ik niets meer.’
Sigrid ziet het als haar missie om mensen zichzelf terug te laten vinden in de natuur. Op basis van haar eigen ervaring en onderzoek is zij steevast overtuigd van de positieve invloed van de natuur op het mentale en lichamelijke welzijn van mensen. Als Natuur Inspiratie Coach brengt ze die overtuiging in de praktijk: ‘Ik vraag de deelnemers om hun zintuigen echt te gebruiken. Soms stimuleer ik hen via opdrachten. Ik laat hen bijvoorbeeld met een blinddoek op voelen aan de bast van de verschillende bomen. Of we gaan op de grond liggen om te kijken wat er zich allemaal afspeelt op de bodem. Zo ontdek je misschien een mooie paddenstoel of kruipt er een miertje voorbij.’
Bosbaden is de pauzeknop even indrukken. Je wordt uitgedaagd om – letterlijk - stil te staan bij de kleine dingen én om te ontdekken. Een woordje uitleg voedt de geest op een andere manier. Terwijl Sigrid haar oor tegen een boom plaatst, legt ze uit: ‘Met je oor tegen de boom hoor je de sapstroom. Sinds februari zijn de bomen al druk in de weer om die stroom weer op gang te trekken. In het bos kan je herbronnen: de groene omgeving heeft een rustgevend effect op je hersenen. Zuurstof geeft dan weer extra energie.’ Een bosbad afsluiten doet Sigrid altijd met een heerlijk kopje thee en een snack.
Het liefst creëert Sigrid een sessie op maat. Dan probeert ze te achterhalen waar de persoon of groep in kwestie naar op zoek is. ‘Alles kan en alles mag. Wat vooral belangrijk is, is dat je met een open geest het bos instapt.’
Het bos: gezond voor jong en oud
Sigrid wil ook jongeren terug de natuur in krijgen. Via sprookjeswandelingen laat ze kinderen door middel van opdrachten, spelletjes en liedjes weer kennismaken met de pracht van het bos. Loop als een vos of spring als een kikker door het bos … het zijn enkele opdrachten die Sigrid graag gebruikt om families een fijne dag in het groen te bezorgen. ‘Het loskomen van de gejaagdheid in onze maatschappij is een les die kinderen best zo vroeg mogelijk meekrijgen’, aldus Sigrid.
Sigrid wil mensen oproepen om een keertje bosbaden te proberen. En met haar aanstekelijk enthousiasme krijgt ze zelfs de stevigste criticus over de streep. Zoals haar eigen moeder. Een oudere dame die heel veel in haar hoofd leeft en weinig voeling heeft met haar lichaam - zo omschrijft Sigrid haar. Toch werd de sessie met haar een succes: ‘Mijn mama deed alle oefeningen mee en je zag dat ze ervan genoot. Maar op haar blote voeten door het bos wandelen? Dat ging voor haar net een stapje te ver’, schatert Sigrid.
Intussen begeleidde ze al een honderdtal deelnemers en raken dankzij haar ook anderen overtuigd van de heilkracht van de natuur. ‘Regelmatig vertellen deelnemers me dat ze het gevoel hebben dat ze iets moeten veranderen aan hun leven. Voor mij zijn zulke inzichten het grootste geschenk dat ik kan krijgen.’
Benieuwd naar een bosbadsessie, sprookjeswandeling of teambuilding bij Sigrid? Je vindt alle informatie en prijzen op www.sypresigrid.be.
