Hoe ziet je week eruit?
Myriam: ‘Voor mijn opleiding moet ik een volledige dag en één avond per week naar de les. Daarnaast hebben we vaak examens, en ik moet er tijdens mijn vrije dagen ook hard voor werken. Want de opleiding is in het Frans. Het instuderen van die specifieke, uitgebreide woordenschat kost veel tijd.
Sinds ik op pensioen ben, moet ik geen wekker meer zetten. Dat vind ik ontzettend fijn, want vroeger was het altijd werken tegen de klok. Ik heb mijn patiënten niet vaak laten wachten, maar dat vergde wel een zware inspanning. Nu is het des te leuker dat die tijdsdruk er niet meer is.
Ik besef wel dat ik het mezelf weer moeilijk maak door een studie te volgen die veel van me eist, maar ik wilde dit ontzettend graag doen. Ik ben altijd met de natuur en met ecologie bezig geweest. Zo probeerde ik in mijn praktijk ook zo duurzaam mogelijk te werken. Ik had bijvoorbeeld altijd een glas water klaarstaan waarmee de mensen hun mond konden spoelen; ik heb nooit plastic bekertjes gebruikt. Daarom heb ik mij nu ook ingeschreven voor een online workshop bij Klimaatcontact. Wat ik daar leer over klimaatverandering kan ik gebruiken als ik zou gaan gidsen.
Ook heb ik zes kleinkinderen, maar omdat twee van mijn kinderen in het buitenland wonen, zie ik hen heel weinig tot bijna niet. Ik heb het er wel moeilijk mee dat ik hen zo weinig zie en zelden mijn rol als oma kan opnemen. Daardoor heb ik veel vrije tijd, maar het nadeel is dat ik hen mis. Die vrije tijd gebruik ik dan bijvoorbeeld om elke week in het rusthuis een paar uur te gaan voorlezen aan een lieve, hoogbejaarde dame.’
Hoe is de rolverdeling thuis?
‘Mijn man kookt, hij doet dat goed en graag. Ik voel me daar niet schuldig over, want zelf heb ik me jarenlang de ziel uit het lijf gelopen om elke dag eten op tafel te krijgen. De was doe ik, maar de was van mijn schoonmoeder wordt door mijn man gestreken. Hij stofzuigt, terwijl ik me meer bezighoud met opruimen. Inkopen proberen we zoveel mogelijk te doen bij boerderijen in de buurt. Daar gaan we dan samen langs met onze eigen potjes en dozen. Het is ongelooflijk wat je zo aan afval uitspaart. Ook het rechtstreeks contact met de producent is heel aangenaam, je voelt echt een wederzijds respect.’
Hoe zorg jij voor jezelf?
‘Wat ik heel fijn vind, is ´s avonds voor ik ga slapen een uurtje lezen, en overdag werk ik graag in de groententuin. Wat me ook erg ontspant, is samenkomen met een aantal vrouwen uit de buurt. Dan gaan we bijvoorbeeld naar een tentoonstelling of een concert. Vroeger had ik veel sociaal contact door mijn werk, maar wanneer je op pensioen gaat, valt dat grotendeels weg. Daarom probeer ik bewust tijd te maken voor het opbouwen van contacten, want een mens heeft dat nodig.’
