Intussen zegt minder dan een derde van de stagiaires aan ooit nog met het werk te willen beginnen. Talloze kindbegeleiders gaven de job waaraan ze hun hart verloren moegestreden op. Anderen blijven doorgaan, ten koste van hun eigen mentale en fysieke welzijn, om ouders en kindjes toch maar niet teleur te stellen.
Tijdens die twee jaren van diepe crisis, blonk de Vlaamse regering uit in struisvogelpolitiek en gerommel in de marge: enkele miljoenen voor meer inspectie en een jobwebsite. Van de aangevraagde 9000 inkomensgerelateerde plaatsjes raakten er dit jaar 2000 gesubsidieerd. Het optrekken van de laagste subsidietrappen, hoe nodig ook, lijkt een verdere crash niet te kunnen afwenden.
Wij trokken als ouders en feministen met onze kleintjes het hele voorbije politieke jaar lang naar het Vlaams parlement. Daar konden we bij de meerderheid exact twee maal grote animo vaststellen in het crèchedebat. Eén keer toen Liesbeth Homans (NVA) schamper suggereerde dat vaders de crisis wel konden opvangen. Applaus. Een tweede keer toen Jean Jacques De Gucht (Open VLD) zich geërgerd afvroeg wat die baby’s eigenlijk in de tribune kwamen doen. Weer applaus. Ondertussen vulden de kranten zich met onheilstijdingen over ondraaglijke, schrijnende wantoestanden, sluitingen, opgebrande kindbegeleiders en signalen dat het inderdaad bovenal vrouwen zijn die de prijs betalen.
In het Vlaams parlement konden we exact twee maal grote animo vaststellen in het crèchedebat. Eén keer toen Liesbeth Homans (NVA) schamper suggereerde dat vaders de crisis wel konden opvangen. Applaus. Een tweede keer toen Jean Jacques De Gucht (Open VLD) zich geërgerd afvroeg wat die baby’s eigenlijk in de tribune kwamen doen. Weer applaus.
Minister Crevits (CD&V) verzamelde onderwijl experts, vakbonden, werkgevers en middenveld rond de tafel om de kinderopvang van de toekomst uit te tekenen. De consensus is er oorverdovend: alleen door de sector zo snel mogelijk een structureel perspectief te bieden op een lagere ratio, waardige werkomstandigheden, een betere opleiding en goede omkadering kan een crèche-crash afgewend worden. Wat nodig is: historische investeringen, een plek in de gekoesterde Vlaamse canon waardig. Voor veel kindbegeleiders is dit de septemberverklaring van de laatste kans. De Vlaamse regering heeft een afspraak met de geschiedenis, die de toekomst zal bepalen van haar allerkleinsten.
37% van de zoekende ouders vond geen opvang in 2022. Elke partij die zich met enige sérieux wil opwerpen als pleitbezorger van Vlaamse gezinnen moet de crèchecrisis die jonge ouders steeds harder treft ernstig nemen. Elke beleidsmaker die het goed meent met het recht van elk kind op een kansrijke start moet die met kwaliteitsvolle opvang helpen mogelijk maken. Elke politieke fractie die droomt van 80% tewerkstelling moet zich realiseren dat daar zonder duurzame opvangplaatsjes en waardige werkomstandigheden onmogelijk sprake van kan zijn. Elke minister die een mooi verhaal van Vlaanderen wil schrijven moet zich af vragen waar de budgettaire prioriteiten liggen. Er is een maatschappelijk draagvlak waar politici ‘s nachts van zouden moeten dromen.
De plannen zijn er, nu de middelen nog. Als ouders en feministen die hun woensdagnamiddagen graag elders zouden besteden dan hoofdschuddend op de tribune van het Vlaams parlement, vragen wij opnieuw, met nadruk: investeer. Eén miljard is een mooi begin.
Deze opinie werd opgemaakt door Jeroen Lievens (Femma vzw), Noëmi Willemen (Crisiskabinet Kinderopvang), Isa Verlaenen (Rebelle vzw), Meron Knikman (Vrouwenraad), Fauve Peirelinck (Furia), Sarah Scheepers (Ella) en Julie Van Garsse (ZIJkant) en verscheen op 8/9/2023 in De Morgen
