Powersong: ‘Unwritten’ - Natasha Bedingfield

Wie twintig jaar geleden wel eens naar de radio luisterde, herinnert zich vast nog deze zinnen: “Feel the rain on your skin, no one else can feel it for you…” Dit is het catchy refrein van Unwritten, de popsong die van de Nieuw-Zeelandse Natasha Bedingfield een internationale ster maakte.

Gedicht voor broertje

Dat Unwritten zo aansloeg, had voor een groot deel te maken met de warmte en de onschuld die het nummer uitstraalt. En die warmte is authentiek: Natasha schreef de tekst voor haar acht jaar jongere broer Josh, om hem goede raad te geven tijdens zijn tienerjaren. “Op je veertiende krijg je wel eens de vraag wat je wilt worden als je groot bent,” vertelt Natasha. “Dat brengt heel wat druk met zich mee. Ik wilde mijn broer laten weten dat het leven een onbeschreven blad is, en dat hij de pen in handen had - en niemand anders.”

Zus van een popster

Natasha komt uit een warm, creatief nest van vier kinderen. Ook haar oudere broer Daniel en haar jongere zus Nicola speelden een rol in de geschiedenis van Unwritten. Daniel had een paar jaar voor Natasha een hit met Gotta Get Thru This en gebruikte de media-aandacht die hij kreeg om zijn zus in de schijnwerpers te zetten. In elk interview liet hij vallen dat Natasha ook fantastisch kon zingen. 

Toen Natasha dankzij Daniels contacten in de muziekwereld met een team van producers in contact kwam, waren die aanvankelijk sceptisch. Het kwam immers niet vaak voor dat een familielid van een popster even succesvol werd als de popster zelf. Maar toen ze Natasha een strofe van het onafgewerkte Unwritten hoorden zingen, veranderen ze van mening. En zo kwam de jonge Nieuw-Zeelandse in Los Angeles terecht om haar eerste song op de wereld te zetten. 

Niet sexy genoeg?

Dit keer waren er echter twijfels over de tekst van het nummer. De producers vonden die te ‘mooi’. “Ze wilden iets ‘sexy’ schrijven,” vertelt Natasha. “En dat begreep ik wel, want het is moeilijk om een positieve popsong te schrijven die niet cliché klinkt.” 

Maar toen haalden de producers een tweede vrouwelijke songwriter bij het project: Daniella Brisebois. Natasha herinnert zich nog heel goed dat ze zich onmiddellijk verbonden voelde met Daniella: “Ik dacht meteen: Yes, that’s my girl!” Daniella stelde Natasha voor aan Wayne Rodriguez, een DJ en songwriter die hen zou helpen met componeren. Toen Natasha het gedicht bovenhaalde dat ze voor haar jongere broer geschreven had, waren Daniella en Wayne wel enthousiast. Voor hen hoefde het helemaal niet sexier.

Perfect onvolmaakt

Tijdens de opnames klonk Natasha’s stem niet helemaal helder: ze was al een maand lang bezig met songs schrijven, laat naar bed gaan, weinig slapen, en dat kon je horen aan haar stem. Maar dat vond ze net mooi: “Het is perfecte imperfectie,” zegt ze. “Dat het onvolmaakt klinkt, maakt het net interessant.”

Een koor van drie vrouwen

Op een bepaald moment bedachten Natasha en haar collega’s dat een gospelkoor leuk zou klinken in het nummer - maar er was geen gospelkoor in de buurt. Toen stelde Natasha voor om haar zus Nicola en haar vriendin Jessie op te trommelen, die toevallig in de stad waren. Met z’n drieën zongen ze de verschillende stemmen van het zogezegde gospelkoor in, en de producer plakte al die tracks over elkaar heen. En daarmee was het laatste magische ingrediënt toegevoegd aan het nummer dat al gauw de wereld zou veroveren.

Twintig jaar later is Unwritten nog steeds een powersong van jewelste. Maar verbaast je dat, als je weet hoeveel zorg en liefde er achter die tekst en muziek schuilen?